Η χαρά σας είναι η λύπη σας χωρίς προσωπείο.
Και το πηγάδι απ’ όπου πηγάζει το γέλιο σας πνίγεται συχνά από τα δάκρυά σας.
Και πως αλλιώς μπορούσε να συμβεί;
Όσο βαθύτερα σκάψει η λύπη στο είναι σας,
τόσο μεγαλύτερη θα είναι η χαρά σας.
τόσο μεγαλύτερη θα είναι η χαρά σας.
Δεν είναι το κύπελο που περιέχει το κρασί σας
το ίδιο που πυράκτωσε ο φούρνος του αγγειοπλάστη;
Και δε λάξεψαν κοπίδια το ξύλο του λαούτου που γαλήνευσε το πνεύμα σας;
Όταν είσαι χαρούμενος, κοίτα στα βάθη της καρδιάς σου και θα διαπιστώσεις ότι
χαρά σου δίνει μόνο ότι σου φέρνει λύπη.
Και όταν είσαι λυπημένος,
κοίτα πάλι μέσα στην καρδιά σου και θα καταλάβεις ότι
κλαις ουσιαστικά για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.
Μερικοί από εσάς λένε: «Η χαρά είναι ανώτερη από τη λύπη».
Και άλλοι λένε: «Όχι, τίποτε δεν είναι ανώτερο από τη λύπη».
Αλλά εγώ σας λέω ότι χαρά και λύπη είναι έννοιες αξεδιάλυτες.
Μαζί έρχονται πάντοτε και όταν κάθεται η μία μαζί σου στο τραπέζι σου,
μην ξεχνάς ότι ή άλλη είναι δυνατό να κοιμάται στο κρεββάτι σου.
Αληθινά σας λέω, σαν δίσκοι ζυγού αιωρείστε μεταξύ λύπης και χαράς.
Μόνο όταν είσαστε εντελώς κενοί, είσαστε ήρεμοι και ισορροπημένοι.
Όταν σας χρησιμοποιεί ο θησαυροφύλακας στο ζύγισμα του χρυσού ή του αργύρου σας,
είναι υποχρεωμένος να σας υψώσει ή να σας κατεβάσει,
ώστε να αυξηθεί ή να μειωθεί η χαρά ή η λύπη σας.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Προφήτης»